Za nami kolejne zajęcia w ramach projektu „Mistrz tradycji – nauka archaicznych tańców ze wschodniej części regionu Lachów Sądeckich ”.
Tym razem poznaliśmy SZTAJERKA
Niżej opisane grupy regionalne w tym tańcu, łączy tylko nazwa, metrum, tempo, krok walca w obrocie i sposób zamawiania tańca u muzyki, przez zawołanie, Śtajerka! Natomiast przebieg tańca jest zupełnie odmienny.
Lachy Sądeckie – Śtajerek, taniec pojedynczej pary, tańczony na zabawach przez wiele par – „każda sobie”. Ma tradycyjną przyśpiewkę śpiewaną przez tancerza do muzyki: Zagrejciez mi śtajerecka piyknego, śwarnego, niech ze jo se potańcuje, do rana biołego. Mimo zaśpiewania, tancerz wołał jeszcze – Śtajerka ! Tancerz w parze ustawiony jest przodem do I kierunku, tancerka tyłem. Ręce kierunkowe złączone dłońmi oparte na lewym biodrze tancerza lub swobodnie poruszają się w linii poziomej. Metrum ¾, tempo umiarkowane. Taniec i melodia są dwuczęściowe A-B. Poza dwoma odmiennymi krokami tancerki, obydwoje tańczą tak samo.
I. cz. tańca, mel. A. – Tancerz; krok prawą nogą skośnie w przód ze zwrotem tułowia w prawo, łukiem przesuwa po podłodze nogę lewą, z wytrzymaniem na „trzy”. W tym czasie tancerka wykonuje krok w tył lewą nogą, a prawą krzyżuje za nią. Ten krok potarzają ze zwrotem tułowia w lewo. Następnie dwa kroki płaskiego walca w pełnym obrocie, powtórzenie dwóch pierwszych kroków, wirowy obrót trzema krokami i podwójny przytup. Całość kroków powtarzają jeszcze raz.
II. cz. tańca, mel. B. – Pierwsze dwa kroki tancerza i i tancerki powtarzane w pierwszej części, zastąpione są tu przez; tancerz – dwa kroki akcentowane z wytrzymaniem na „trzy” wykonane w przód skośnie w prawo i w przód skośnie w lewo, zaś tancerka tańczy krok skośnie w tył z dostawieniem do niej drugiej nogi. Pozostałe elementy kroków są takie same, jak w pierwszej części tańca.
Projekt dofinansowano ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
